Angkor Watte??

Als je reist in je eentje leer je jezelf heel kennen. Ik ben mij dan ook mijzelf meerdere malen tegengekomen en kan met eerlijk hart zeggen dat ik goeie vrienden ben geworden met mijzelf. Tijdens één van mijn kennismakingen kwam ik er achter dat impulsiviteit mijn 3e naam is want de 2e is namelijk “Slordig”.

Want in één van mijn impulsieve buien heb ik zo maar een trip geboekt naar Cambodja. Ik denk ben toch in de buurt. Had al veel gehoord over Angkor Tempels dus was erg benieuwd. Een ander klein dingetje dat ik hoorde was dat de wegen niet echt goed waren, maar ach ja zal wel mee vallen dacht ik. Heb wel voor hetere vuren gestaan. Toen de dag aanbrak….. nou ja zeg maar, rauw op mijn dak viel begon het al meteen goed. Toen het minibusje na een uur te laat voor kwam rijden en het zijn deuren voor mij opende verkeerde ik in een traumatische cultuurshock.

Een bus vol japanners, heb ik dat!! Na al hun camera apparatuur aan de kant te hebben geschoven werd ik met de nek aangekeken, misschien ook omdat ik achterin zat maar toch… Na 15 minuten rijden werd ik gek van hun gehakketak en bij iedere “grap” die ze maakte werd overduidelijk geklapt. Toen ik, al zeg ik het zelf een beste komische opmerking maakte werd er niet geklapt, geen probleem jongens doe ik het handwerk zelf wel even. Maar gelukkig de chauffeur had de rem gevonden en al gauw kwamen we tot stilstand, dit drong niet erg door tot de japanners die ondertussen foto’s van elkaar aan het maken waren. Ik zag een wit gestalte de bus in komen en ging naast mij zitten, nadat de waas van de flitslichten van de Japanners was weg getrokken, schetste mijn verbazing een blanke vrouw.

De drang om haar te zoenen op dat moment was zeer groot maar ik hield mij in. Het bleek Sam(antha) te zijn een 35 jarige Engelse. Het klikte meteen, ja we waren natuurlijk in de minderheid dus dan moet je samenwerken. Maar na een goede 4 uur rijden werd het tijd voor een lunch break maar goed ook want ik was misselijk geworden van de rit. En de bami pangpang van de dame voor mij deed mij ook niet goed. Ik vertelde Sam dat ik voorin ging zitten vond zij een prima idee en vergezelde mij voorin. Net voor de grens hebben we 2 uur gewacht om onze visa’s te krijgen.

Bayon Temple

Maar eindelijk aangekomen in hostel was het allemaal niet verkeerd, had een kamer voor mijzelf een badkamer en een televisie voor omgerekend 6 euro per nacht. Dat zijn nog eens prijzen he!! De volgende dag stond de Tuk Tuk al klaar voor mijn Grande Tour. Omdat ik maar 1 dag had besloot ik alles in 1 dag te proppen. Mijn chauffeur van die dag heette Boem Boem. Ja vraag mij niet hoe hij aan die naam komt ik wil het niet weten. Maar Boem Boem en ik gingen er gauw vandoor want we hadden veel te doen. De hele dag heb ik door de tempels gelopen en mij omver laten lopen door groepen japanners. Kon ook geen foto maken zonder dat er een lichaamsdeel van iemand anders op stond! Heb mij laten fascineren door de gigantische sculpturen en verhalen achter deze gebouwen, prachtig. Kortom zeker de moeite waard.

Ook heb ik mij door boem boem laten vertellen zodra je Angkor Wat verlaat moet je de borsten van een beeldje aanraken dat brengt geluk. Nou ja kon ik gerust gebruiken en op de terugweg was het niet lang zoeken voor het beeldje want de tepels waren er al helemaal af geaaid. Buiten stond een grote leeuw met verschrikkelijk grote ballen, ik dacht ach ja kan ik die ook maar meteen even aanraken voor geluk. Heb er eens goed over gewreven, terwijl ik in die positie stond werden er van alle kanten foto’s van mij gemaakt. En bleek het dezelfde groep te zijn uit de bus en ze begonnen spontaan te klappen. Heb een buiging gemaakt en verteld dat het voor vruchtbaarheid was. Als een dolle hingen ze aan de ballen van de leeuw. Ik liep weg klapte eens goed voor mijzelf en bedacht me hoeveel jaar het zou duren voor dat die ballen eraf geaaid zijn.

Die nacht ben ik vroeg mijn bed ingedoken want voor een weg heen is er ook weer een weg terug!

Liefs,