Reisverhalen

Bevroren tot op het bot!

Na een korte tussenstop vanuit Argentinië in Chili. Bereidde ik mij voor op een trip door de meest afgelegen gebieden in Bolivia. De faciliteiten waren minimaal en de temperaturen daalde tot -20 graden. Wat was dit een gave trip! Ik kan er heel veel over zeggen maar misschien moeten jullie het maar gewoon zelf gaan bekijken:

Hier nog wat beelden van de prachtige omgeving en onze creativiteit op de zoutvlaktes:

Na drie dagen geen contact te hebben gehad met mijn tenen, hadden ze mijn whatsapp groep verlaten. Ik wilde ze geruststellen met de belofte van een warme busreis van 10 uur naar La Paz. Hiervoor had ik eens diep in de buidel getast en in plaats van een plekje in een lokale bus, gekozen voor een semi bed in een toeristenbus. Deze busreis zou voorzien zijn van alle gemakken, wifi, eten, verwarming, bed, films en een goed Engelssprekende gids in geval van calamiteiten. Ik denk dat ze mij per ongeluk de verkeerde folder hebben overhandigd, kan gewoon niet anders. Dat het een toeristenbus was klopte, de jolige Chinees naast mij sprak geen woord Spaans, zijn Engels was om te gieren en hij kon niet stoppen met grinniken.

Nadat we ruim een uur onderweg waren kregen we koude rijst met kip. Alsnog geen probleem, het was eten en ik had honger dus kip, hap en weg! Op het moment dat de gastvrouw van de bus chocolaatjes wilde uitdelen werd de bus met een ruk aan de kant gezet. Haar ogen werden groot en ze zette de doos met snacks aan de kant en ging verhaal halen bij de chauffeur. Ik keek de Chinees naast mij aan en tilde mijn schouders op. Toen de gastvrouw na een half uur nog niet terug was werd het wat paniekerig in deze toeristenbus. Helemaal toen energie uitviel, maakte de ontspannen sfeer snel plaats voor paniek in een donkere koude bus. De chauffeurs en de gastvrouw waren in geen velden of wegen te bekennen.

Een Amerikaanse toerist werd hysterisch. “We vriezen dood! Doe alle gordijnen dicht dan houden we de warmte langer binnen”. Weer keek ik even op zij naar de Chinees naast me, die had ondertussen de doos chocolaatjes van de stoel voor ons gegrist en was grinnikend bezig aan zijn 4e chocolaatje. Mijn recalcitrante gedrag kwam boven en met een ruk trok ik het gordijn open om te zien wat er nu aan de hand was. Ik moest even knipperen met mijn ogen toen ik zag wat er naast de bus gebeurde. Daar stond onze gastvrouw met beide chauffeurs rond een stapel bevroren hout. Ze waren bezig met een poging een kampvuur te maken. Ik tikte die Chinees aan en wees naar buiten. De Chinees grinnikte en bood me een chocolaatje aan. Bij gebrek aan andere keuzes deed ik vrolijk met hem mee. Als we dan toch de pijp uitgaan dan maar als 2 magnums.

Nu tikte de Chinees mij aan en wees naar het gangpad. Choco (geen idee hoe hij echt heet maar stond op de chocolade verpakking) en ik waren een topteam hij observeerde de rechter-, ik de linkerflank. Ondertussen stond de Amerikaans vrouw in het gangpad hysterisch met haar armen te zwaaien en opdrachten te geven: “Jij gaat buiten vragen wat er aan de hand is! Heeft iemand nog een extra deken? We moeten elkaar warm houden! Alle zaklampen moeten we gebruiken om voorbijgangers te seinen.” De irritatiegrens was zo hoog bij een Duitse jongen dat hij de Amerikaanse toerist terug in haar stoel heeft gezet en haar riem vast klikte en zei: “Stop met schreeuwen, doe rustig”. Daarna heeft ze geen kik meer gegeven.

Na 2,5 uur en 1o chocolaatjes verder kwam er hulp. Toen de gastvrouw zich weer in de bus durfde te vertonen en de berg chocolade verpakkingen op het tafeltje van Choco zag, keek ze even boos. Choco tilde zijn schouders op en grinnikte.

Weer is het een willekeurige vreemde op mijn pad die de boel weer in perspectief zet. Aangekomen bij mijn hotel heb ik heet gedoucht en excuses aangeboden aan mijn tenen.

Liefs,

handtekening

 

10 reacties

  • Tom

    Het zet ’t contact dat ik heb met al die chinezen ook in een nieuw perspectief. Volgende keer zet ik een doosje chocolade op tafel 🙂
    Weer super leuk geschreven en wat een mooie foto’s en film!!! Wat een avontuur! Kus

  • Anouk!

    Het is elke keer net alsof ik weer een nieuw hoofdstuk uit een boek krijg!!! Echt super leuk om dit te lezen. Vooral omdat ik met regelmaat jou kop voor me kan halen als je verteld….
    Kusjes aan je lieve tenen!

  • Marly

    Haha, weer een geweldig verhaal! Wat een mega ervaring! Ik herken de dansmoves nog van onze ‘gompie’ tijd??!
    Zet ‘m op, geniet!

  • Yvonne

    Geweldig verhaal weer en wat een mooie film met een swingend slot. Ik zet Bolivia op mijn wishlist. Geniet ze!

  • renske

    Kreeg je dat goedje nog weg? En had het geholpen?
    Het was weer hilarisch?
    Thanks voor lachend begin van de dag..
    X x x x

  • Kees van Puijenbroek

    Krijg telkens goede zin als ik jou verhalen lees. Lees t met een brede lach. Wat een geweldig mooi avontuur. Benieuwd naar het volgende verhaal

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *