Japanse tango en een vleugje prehistorie

Afgelopen weekend heb ik een tour gedaan naar Tikal, Rio Dulce, livingston en Quiriga. Dit ging geheel met busjes en boot. Rond 4 uur ´s ochtends werd ik op gehaald, samen met een Amerikaans vriendinnetje (Terry) van school. Terry had mij overtuigd om ons te drogeren en zo gezegd zo gedaan beide dames werden 10 uur later wakker. We hadden de mazzel dat 6 mensen niet zijn op komen dagen waardoor we voldoende ruimte hadden om te slapen. In het busje waren tijdens onze beauty-nap nog 3 andere mensen aan boord gestapt een Japanner (Mata), Iraniër (Saman), en een ander Nederlands meisje (Inge).

Nadat we in Jungle van Tikal aangekomen waren hebben we onze spullen gedropt en met z´n allen op verkenning gegaan zonder tourguide door het grote nationale park van Tikal ter grootte van zo´n 576 km2. We hadden even geen rekening gehouden met totale duisternis na zessen en niemand van ons had een zaklamp bij zich, na lichtelijk paniekerig te hebben rondgelopen en een plan hebben bedacht op een tempel hadden we een parkwachter gevonden. Dat stress en angst mensen zowel uit als bij elkaar weet te drijven is absoluut waar. Zittend op een tempel zijn we te weten gekomen dat Mata een professioneel Tangodanser is, Saman dinosaurus geluiden kan nabootsen, Terry naar haar poep kijkt voor ze doortrekt en ik heb onder dwang bekend dat ik mijn voeten lekker vind ruiken, en Inge was er van overtuigd dat ze haar teen had gebroken en een hele hoge pijngrens heeft.

Nadat we onder begeleiding het park hadden verlaten hebben we nog een duik in het zwembad genomen en vroeg naar bed gegaan want de volgende dag zou weer vroeg zijn voor de sunrise-tour. Om 4 uur ´s ochtends werden we opgehaald door onze kleine gids die opgegroeid is in de jungle en met apen kan praten. Ja dit is geen grap! Helaas hadden we veel bewolking maar de klim naar de tempel door het oerwoud was al de moeite waard. We hadden een super tour en Tikal is zeer indrukwekkend om te zien en mee te maken. Inge de niet de snuggere van ons allemaal kon het zich maar niet voorstellen dat mensen zomaar geofferd werden voor hun goden “Dat doe je toch niet!” zei ze. “Er worden dagelijks mensen geofferd in de naam van olie”, riep Terry weer haar kant op .

De tweede dag zijn wij naar Livingston gegaan een klein plaatsje vlakbij de kust van Belize hier heerst een heel ander volk dan de Guatemalteekse. Voor vertrek werd ik terug geroepen door een Australische eigenaar van een hostel, ze wilde weten waar ik naartoe ging en met wie. Rio Dulce staat bekent om piraterij en bij het meer wat er aangelegen ligt zijn 2 Australiërs vermoord vanwege hun boot. Ik schrok mij rot toen ze me dat vertelde en was haar toch dankbaar voor haar bezorgdheid. Mijn vakantie gevoel hier overheerst vaak mijn natuurlijke wantrouwen. Daar ben ik mij zeer zeker bewust van. Livingston lijkt op Jamaica en er wordt ook continu gevraag:”Heey Girl, you want braids”. De wietlucht deed mij denken aan mijn thuisland. Het is er prachtig en de weg er naartoe is wonderbaarlijk mooi over de Rio Dulce zonder piraten dat wel.

Op de laatste dag zijn we nog gestopt bij nog een tempelcomplex Quirigua. Dat wij genoeg tempels hadden gezien bleek maar al te goed wij hebben bovenop de tempel ons laten begeleiden door onze Japanse tango leraar en ons laten heen en weer zwieren op het ritme van de van dinosaurus geluiden. De vriendschap was beklonken en ik heb een paar slaapadressen over de hele wereld erbij.

Liefs,