Kia Ora!

Omdat ik mij in het land van de Maori’s begeef leek het mij wel zo gepast om mij er wat beter in te verdiepen. De Maori cultuur kent een lastige geschiedenis. Zelf nu nog merk je spanningen tussen de kiwi’s en de Maori’s.

Zij claimen beiden dat zij recht hebben op het land omdat zij daar als eerste hun blote voetjes op de grond hebben gezet. Er zijn geen concrete bewijzen gevonden wie zich het eerste op het “Nieuwe Zeeland” begaf. De Maori’s voelen zich verdreven en de Kiwi’s vinden dat Maori’s hun positie uitbuitten. Het land is verdeeld in Maori-land en Free-land. De Kiwi’s willen liever niks met Maori-land te maken hebben want mocht je een huis hebben op hun land betaal je je scheel en kunnen zij het terug claimen omdat het van hun voorouders is geweest. En geloof mij de Maori’s stammen af van kannibalen en je wil niet zo’n tattooboy ‘ s nachts aan je deur horen kloppen.

Om meer besef te krijgen van deze getatoeëerde knapen ben ik bij een heuse stam (lees: Familie met Maori roots) een nachtje blijven slapen. De eigenaar genaamd “Uncle Boy” was onze gastheer. Uncle Boy is volgens mij tussen de 65 en 103 jaar ik weet het niet precies dus ik laat het bij een grove schatting. Hij is in het bezit van maar liefst 4 tanden en een goeie dos grijs haar, daarnaast heeft de man ook een vlotte babbel. Heeft hij ons vanalles verteld over het leven en de gebruiken van een Maori.

In de Marai een ontvangsthal werden we getrakteerd op een mooie show en werden we geacht om zelf mee te doen anders zou dit een belediging zijn voor hun gastvrijheid. Nou moet je weten dat ik wel in ben voor een geintje maar dat ik werd uitgekozen als ballenmeisje vind ik toch een tikkeltje overdreven. Vroeger werd er aan een touw een steen vastgemaakt en rond geslingerd om de polsen los te maken voor de jacht. Aangezien het nu een dot plastic is aan een wollendraadje zeg ik gewoon “ballen”. Ik samen met een ander meisje werden uit de groep geplukt om een speciale “ballendans” te leren. Een meisje van 9 zou ons wel laten zien hoe we het moesten doen. Bij ons eerste oogcontact lagen wij elkaar niet. Ze vond mijn ballentechniek stom, mijn kleding stom en eigenlijk was ik gewoon helemaal stom… mijn antwoord was kort maar resoluut “Je bent zelf stom!” Toen ik besefte dat ik als 26 jarige ruzie stond te maken met een kind van 9 op een veranda aan de andere kant van de wereld en heel even mijn ballen liet zakken, zag zij dit als een uitgelezen kans en met een doffe klap kreeg ik haar plastic bal vol tegen mijn pan!! “Nu is het oorlog” dacht ik. Voor ik het wist renden we gillend achter elkaar aan met de ballen zwaaiend boven onze hoofden. Even werden we weer terug geworpen op de geschiedenis en wie er nu de baas is de Maori of de rare Europeaan. Just for the record ik heb haar nog wel een goeie “ballenstoot” kunnen geven maar wel tegen de achterkant van het hoofd.

Liefs,