Indonesië bestaat uit 13.677 eilanden waarvan er 990 bewoond zijn er worden meer dan 400 talen gesproken maar iedereen spreekt de nationale Indonesische taal (Bahasa). Als er zoveel te zien is blijf je toch niet op 1 eiland plakken?

Na ons bezoek aan Ubud zijn we kris kras door Bali heen gegaan en hebben onderweg nog wat toeristen stops gemaakt bij de Watertempel, de Royal Family Tempel*, de watervallen van Gitgit, een Hotspring in Banjar en we hebben een koffieplantage bezocht om vervolgens helemaal in het noorden aan te komen in een vissersdorpje genaamd Lovina met zijn gitzwarte stranden. De volgende dag stond een lange rit te wachten richting Padang Bai want daar stond de boot te wachten richting Lombok. We maakten gebruik van een goedkope lokale ferry dus werden we weer veelvuldig op de foto gezet. Voor het vermaak draaide ze een film “Titanic” het onzinkbare schip, lekker dan zo midden op zee maar heb toch heerlijk genoten van Leo in zijn jongere jaren. Na 4 uur schommelen kwamen we in het ondertussen pik donkere Lombok aan en we besloten naar Kuta te gaan omdat dat de surfspot is van Indonesië, ikzelf weet waar mijn krachten liggen dus weet ook dat surfen er geen van is en “handdoekje-liggen” daarentegen wel. Ideaal dus!

Lombok is een prachtig eiland dat nog het pure laat zien wat Indonesië te bieden heeft, ieder eiland vertelt zijn eigen verhaal. In Lombok zijn er ongerepte stranden zonder strandbedjes gevuld met dikke witte lichamen, zonder  wolkenkrabbers die het uitzicht versperren. De mensen zijn vriendelijk en willen graag een praatje maken om hun Engels te oefenen. Helaas zal dit allemaal veranderen binnen een jaar of 5 door de komst van een internationale luchthaven met rechtstreekse vluchten vanuit Rusland en Australië. Terwijl de inwoners van Lombok vol trots over hun vliegveld praten weten zij niet dat investeerders uit Dubai en Australië hun grond opkopen en er gehele resorts op gaan bouwen compleet met bars, shops en restaurants. In Indonesië is het namelijk niet verplicht te vertellen over groteske bouwplannen van investeerders want de stem van de lokale bewoners stelt hier niks voor en raakt verloren in het harde geluid van grof geld. Dus geniet nog even van de mooie plaatjes voor dat alles veranderen zal.

De Gili eilanden .

De Gili’s zijn te verdelen in 3 eilanden. Gili Air het eiland het dichtstbij het vaste land ligt, Gili Meno het honeymoon eiland en als laatste Gili Trawangan beter bekend als Gili T het party eiland waar je prachtige duiken kan maken, waar geen gemotoriseerd ver voer is en waar je iedere dag uit je plaat kan gaan op alle soorten drugs dat absoluut niet van je moeder mag.

Vanwege het regenseizoen is het niet altijd mooi weer maar we hadden nog wel redelijk mazzel met het weer. We hebben gesnorkeld met schildpadden en de meest prachtige vissen, hebben gefeest tot in de gloria en een rondje om het eiland gefietst van maar liefst 45 minuten maar we hebben vooral genoten.

Hier kwam na 4 dagen een eind aan en ook ons budget was zo leeg als een Afrikaanse waterput. De terugweg naar Bali was kort gezegd een levende hel in een boot met 5 gruwelijke motoren klapten we de golven over richting het vaste land voor bijna 2 uur zat ik gevangen in het beneden

dek met 15 Koreanen die hun maaginhoud loosden op oorverdovende wijze. De geur en het geluid ging door merg en been al kreeg ik er niet veel van mee ook ik stond weer aan de lopende band van plastic zakjes vullen. Tot ik niet meer kon en de tranen over mijn gezicht rolde van de pijn. Ik heb hardop gebeden dat het moest stoppen. “Geef mij land, geef mij alsjeblieft land, laat mij een schim zien van Bali”. Het mooiste van het alles is dat Menno boven op het dek de tijd van zijn leven had hij voelde zich de “Koning van die de woeste zeeën bedwong”.  Ook deze ervaring zal een plekje krijgen maar een heel kleintje in de hoek van mijn hersenpan naast alle namen van mensen die ik vergeten ben.