2 dagen, 4 vliegtuigen, 8 stewards en een paar zeeën verder ben ik er eindelijk. Alles verliep volgens plan met her en der wat strubbelingen maar bij iedere strubbeling dacht ik: “Kan mij het schelen, ik heb vakantie!”

Zo dacht ik dat op Frankfurt toen ik met 3 andere medepassagiers van hot naar her werd gestuurd om onze transfer vlucht te halen. Zwetend zijn we het vliegtuig in gehold. De vluchten zelf waren niet gemakkelijk het was erg warm en ik zat iedere keer tussen mensen in, dat maakt het moeilijk om te slapen. Dus dat heb ik dan ook niet echt gedaan. Op mijn 3e vlucht zat ik tussen 2 mannen van 60+ uit Duitsland die op rondreis door Australië gingen. Ze namen het ervan, rode wijn werd moeiteloos afgewisseld met whiskey en hier en daar een wodka. Zij dachten waarschijnlijk ook “Kan mij het schelen, ik heb vakantie!” toen ik tijdens het eten ook een wijntje mee wilden doen lag Herman (zo heette een van de Duitsers) al lang en breed te slapen tegen mijn schouder de ander noemen we voor het gemak even Johan lag met zijn armen over elkaar op zijn tafeltje te snurken. Moet er grappig uit hebben gezien hoe ik af en toe over Johan’s rug klom om naar het toilet te gaan en de benen te strekken.

Het uitzicht uit het vliegtuig is prachtig ik kan mij zo goed voorstellen hoe vroeger de eerste vliegtuigen hier overheen vlogen dat ze op slag verliefd raakten op dit land. Het water is turquoise blauw en het lijkt net of de schilder Bob Ross zijn fel blauwe kwasten heeft uitgespoeld in het water.

Eenmaal aangekomen moest ik door rijen van inspectie voor douane en bagage. De Efteling was er niks bij, rijen lang werden we heen en weer geslingerd om door een meneer verdeeld te worden over de poortjes. Je snapt natuurlijk wel dat ik voorin het karretje ging!

Ik pakte snel een shuttlebusje die mij netjes heeft afgezet voor het hostel. Ik was echt kapot. Heb mijn spullen gedropt en ben een half uur lang onder de douche gestaan. Eenmaal terug in de kamer kreeg ik een warm welkom van een vrolijke Nieuw-Zeelandse dame die hier een weekje verblijft. We raakten aan de praat en voor ik het wist liep ik met haar naar de haven om daar even wat te drinken. Eenmaal daar sloten wij aan bij een groep die daar ook wat aan het drinken waren. Zit je dan nog geen 2 uur in het land mijn haren nog nat, 2 dagen geen slaap, “Duits”  bier te drinken in de avondzon in Nieuw-Zeeland. Maar weet je wat ik dacht “Kan mij het schelen, ik heb vakantie!”

Liefs,

ps.

Eigen foto’s volgen. Ga zo met een van mijn nieuwe vrienden van gister wat toeristische dingen bekijken.