Ik heb veel advies gekregen toen ik naar Nieuw-Zeeland vertrok. “Pas je goed op jezelf!?”, “Wel goed eten he?” en deze is hilarisch van mijn vader “Geen drugs proberen te smokkelen oké?!” het zijn stuk voor stuk adviezen die ik braaf opvolg.

Tussen deze berg van goed bedoelde adviezen zat ook het advies om de Tongariro crossing te doen, een prachtige dag wandeling door de bergen. Nu moet je weten dat ik de benenwagen als een van mijn meest favoriete voertuigen zie maar met 8 uur lang met verzuurde benen een rug vol zweet en 2 dagen spierpijn in het vooruitzicht sloeg de twijfel toch enigszins toe. Maar mijn buddy’s Dominique &  Britt waren er van overtuigd dat dit mij wel zou lukken.

Om 6 uur werden wij opgehaald en met een bepakking vol mueslirepen, boterhammen en liters water waren wij klaar om te gaan. We kregen 2 gidsen toegewezen eentje liep voorop en de ander fungeerde als een soort bezemwagen. Later hoorde we dat dit nieuw was omdat ze een meisje verloren waren in de mist. Het liedje “Daar was laatst een meisje loos……” was hier zo op zijn plek als ik maar de Engelse versie wist! Tongariro was het eerste National park van Nieuw-Zeeland, de naam heeft betrekking op drie bergen en betekend Tonga (Zuiderwind) Riro (Weggedragen). De 3 bergtoppen zijn door een stamhoofd aan Nieuw-Zeeland geschonken, hij zag dit als de enige manier om ze te beschermen. de bergtoppen zijn hoog heilig goed voor de Maori’s. Zelfs toen ze voor de film “Lord of the rings” gebruik maakte van een van de bergen werd de bergtop er in de film netjes afgepoetst en vervangen door een kunstmatige uit Hollywood.

De crossing duurt ongeveer 8 uur en bestaat uit verschillende etappes eerst een wandel gedeelte waar je op houten vlonders loopt daarna het meest gevreesde gedeelte “The Devil’s Staircase” een uur lang steile trappen die beklommen moeten worden om vervolgens nog 3 uur lang te klimmen en klauteren naar het hoogste punt. Onze beloning was prachtig een uitzicht op diepe vulkanische kraters en hemels blauwe meren. De laatste etappe was het gedeelte waar het meisje zoek raakte. Deze etappe bestaat uit een bergwand vol losse stenen en gruis waar je als het ware naar beneden moet “rauzen” super leuk meer verdraaid gevaarlijk want maak je een misstap is de enige manier om te stoppen onder aan de berg!!

De tocht was loei zwaar maar door mijn overdreven fantasie, het liedjes zingen uit Disneyfilms en een hoop “Ik zie, ik zie wat jij niet ziet” heb ik het gered!

Liefs,