Wolkje bewust zijn!

Nu ik dit typ is het 3 dagen geleden dat ik ben wezen Sky Diven niet schrikken alles doet het nog alleen merk ik dat ik last heb van 1 probleem. Ik begin mijn bewustzijn te verliezen. Ik weet niet of mijn hersenen het aanmaken of dat ik het niet meer opsla maar door alle indrukken weet mijn hoofd niet meer wat mijn ogen gezien hebben.

Maar Ski Diven dus. Oké voor de niet waaghalzen onder ons, dat is parachute springen met een vrije val van ongeveer 1 minuut. Klinkt als verdomd weinig in de oren maar vertel jezelf dat maar in de lucht als je de aarde nadert. Maar aan dit goede verhaal zit een begin dus ik zal even beginnen, ik wilde graag Bungeejumpen alleen vond mijn reiscompagnon het een stuk meer waar voor je geld als je met 200 km per uur uit een vliegtuig springt. Hier was ik het mee eens en lieten ons meteen inschrijven. De duik in de lucht vond plaats in Mission Beach 2 uur rijden van Cairns af waar we op dat moment verbleven. Dus naar een rit van een uur of 2 en van allerlei formulieren ingevuld, je weet wel wat voor cake je wil tijdens je begrafenis en wel of geen speech. Kwamen we aan in een gebouwtje in Mission Beach hier werden we voorgesteld aan de mannen van de lucht. We zaten in de 2e groep, onze namen werden op het bord geschreven met instructeur erbij en de cameraman om alles vast te leggen. Toen ik de naam op het bord zag en de persoon zocht die bij die naam hoorde stond even mijn hart stil. De goede man had een klein mankementje aan de linker onderkant hij had namelijk maar 1 been. Nou ja hij had er wel 2 maar die ene was niet aanwezig tijdens de geboorte. Tenminste dat hoop ik voor zijn moeder!

Mijn shock werd snel recht gezet toen ik begreep dat de man mijn cameraman was. Gelukkig maar!! Toen eindelijk de tijd was aangebroken om de apparatuur aan te meten. Was ik al gelijk op mijn hoede even checken of alle sluitingen wel goed sloten en of de boel goed zat. Toen ik mijn halterdingetje aan had werd ik naar buiten genomen voor de film. Jahaaa ik word nog filmster. Na een klein interviewtje werden we de bus ingepropt en we verlieten Mission Beach met piepende banden op weg naar het vliegveld. Het vliegtuigje was ongeveer even groot als mijn bed. Gelukkig heb ik altijd met mijn bed willen vliegen dus die kinderdroom werd ook meteen vervult. De nobele ik had opgeofferd om als eerste te gaan. Na een goed gesprek met mijn instructeur hadden we besloten om het dan maar meteen rigoureus aan te pakken en een paar mooie koprollen in de lucht te maken. Tja als je het doet moet je het wel goed doen. En ja hoor het deurtje ging open de camera man hing al aan het vliegtuig en ik daarna ook en 1, 2, 3, weg de 5 minuten in totaal had ik de grootste lol van mijn leven!! Geweldig!! Een maal op de grond dacht ik, NOG EEN KEER!!

Nu ik dit typ besef ik nog nauwelijks dat ik het gedaan heb, ik denk dat ik ergens in een klein stukje hersenen dit allemaal opsla en als ik tijd heb op mijn oude dag er nog eens vreselijk van ga genieten.

Liefs,