Senegal, het land waar op tijd komen raar is.

Een nieuw avontuur
Begin dit jaar hebben we de wereldkaart gepakt om een nieuwe bestemming te zoeken. Wat ligt, op ongeveer 6 uur vliegen van Nederland af, biedt een andere cultuur en ook nog eens zongarantie? Na een fles wijn kwamen er achter, alles wat binnen de cirkel viel maakte kans op onze audiëntie. Nu viel het noorden af vanwege de kou, en veel delen van het Midden-Oosten en Afrika vanwege veiligheid. En uiteindelijk wisten we het, Senegal!

Geen standaard bestemming
Dat Senegal geen standaard vakantiebestemming was, bleek wel toen de vlucht ernaartoe zo leeg was dat wij beiden languit over 3 stoelen konden liggen. De onrust van een week ervoor in het buurland Gambia was mensen natuurlijk niet ontgaan.

“We hebben geen gouden horloges of dure klokken,
maar we hebben wel de tijd”.

Het binnenland van Senegal ontdekken
Het mooie van reizen is het ontdekken van andere culturen, lokale gewoontes en nieuwe verhalen. Hoe is het leven in Senegal? We gingen het land verkennen en met een rugzak vol goede energie zaten we in de lobby te wachten op onze gids. Nu is wachten niet mijn sterkste punt en ongeduld “my middle name”. Dus toen we na een uur nog steeds in diezelfde warme lobby zaten te wachten waren we klaar met het ‘Afrikaanse uurtje’. Op dat moment kwam onze gids naar binnen sloffen. Zonder haast, zonder enige vorm van gêne maar met de allergrootste glimlach op zijn gezicht.

Scholen bezoeken in Senegal
Iets later dan gepland zaten we in een hoge jeep en scheurde we over hobbelige wegen en zanderige paadjes het binnenland in. De gids vertelde dat Senegalezen niet bezig zijn met dure gouden uurwerken want ze hebben toch de tijd. Dat hebben we de hele vakantie gemerkt, alles gaat op het gemak. Geen haast, geen stress gewoon rustig aan. We stopte bij een schooltje en daar werden we met open armen ontvangen. Er werd gezongen en trots lieten ze ons hun schoolschriften zien. De rode krullen prijkte de pagina’s net zo strak als in Nederlandse schriften. We deelden ballonnetjes uit en het dorp kreeg alle kleuren van de regenboog.

Lees ook
mijn andere reisverhalen

Handelen zit in het bloed
Het blijft moeilijk voor mij onderhandelen. Ik ben iemand die graag een vaste prijs wil betalen. Geen gedoe, gewoon wat op dat witte stickertje staat. Dat geldt niet voor de Senegalezen het lijkt wel of het door de aderen vloeit. Midden op straat wordt er onderhandelt over de gekste dingen. Er worden ook de gekste dingen verkocht op de gekste plekken. We stonden vast in de file naar Dakar en langs de kant van de weg werd de gehele inboedel van een huis verkocht. Je zou er tenslotte in de file achter komen dat je een tweepersoonsbed nodig hebt. Leg je hem zo op de bus en koop je 10 meter verderop een nachtlampje. Het kan allemaal!

[wds id=”3″]

De kustlijn
Het strand van Senegal is prachtig. Her en der is er door de jaren heen wat kustlijn terug aan de zee gegeven maar met wat manoeuvreer-werk maak je alsnog prachtige strandwandelingen. Vis wordt hier rechtstreeks uit de zee op je bord gelegd, oké misschien met een stopover in de pan. Maar alles is verser dan vers.

Lees ook
Mijn uitgebreide reisadvies over Senegal

De andere kant van Senegal
Dan is er ook het knagende gevoel aan mijn innerlijke mens. Doneren we spullen voor hen of voor ons eigen ego? Het voelt namelijk erg goed om goed te doen. Is dat erg? En wat is goed doen? Wie zegt dat ze daar op onze hulp zitten te wachten? Ze hebben niet het materiaal, de gezondheidszorg en het onderkomen zoals wij dat hebben maar zijn ze ongelukkig? Toen wij een lokaal dorp bezochten zagen we een groepje dames rond een IPhone terwijl wij daar rijst en zeep kwamen brengen. Een gezin van een man met 6 echtgenotes en tientallen kinderen. Ik vroeg de gids om aan een van de vrouwen te vragen of ze gelukkig was. Haar antwoord was een glimlach van oor tot oor. Ik bracht eigenlijk niks bijzonders, haar glimlach bracht al genoeg.

Liefs,