71# Zweefvliegen

Mijn nieuwsgierige aard laat mij wel eens wegdromen als ik grote vliegtuigen de lucht zie doorkruisen. In mijn hoofd roept dat tientallen vragen op. Héél af en toe zie je die kleine witte rakkers door de lucht glijden als grote stille vogels. Zo geruisloos, draaiend in rondjes nog hoger tot je ze bijna niet meer ziet. Daar waren ze weer de vragen… Zijn het dan lefgozers die daar in zitten, zo zwevend zonder motor? Moet je er jarenlang training voor hebben? Hoe werkt het? Maar vooral…. mag ik een keertje mee?

Samen met al deze vragen en Tom vertrok ik richting Woensdrecht. Daar moesten we wachten op onze instructeur om onder begeleiding de vliegbasis te betreden. De instructeur kwam ons halen en we reden hem achterna richting het clubhuis. Denk bij clubhuis aan een houten keet waar voornamelijk mannen (dat denk ik tenminste) hun stoere verhalen delen over de keren dat het bijna misging, de keren dat het heel lang goed ging en de keren die nog gaan komen.

Hier kregen we uitleg over het zweefvliegen en de verschillende kisten die ze in hun bezit hebben. In mijn ooghoek zag ik de spanning bij Tom toenemen en we wisselde elkaar moeiteloos af op het clubtoilet. Al had dat bij mij enigszins te maken met de toepavond daarvoor maar dat terzijde…..

We werden erg gastvrij ontvangen door de clubleden. Want dat is het hele eiereneten het is echt een teamsport. Al vlieg je alleen of hooguit met z’n tweeën het vergt een heel team om alles te begeleiden en te organiseren. De vraag: ‘wat voor soort mensen zijn het dan die dit doen?’ kan ik dan ook eenvoudig beantwoorden. Het zijn gedreven hobbyisten met een passie voor vliegen, ze zijn betrokken met de sport en de invloed van de natuur. Ze kijken vaker naar boven dan naar elkaar. Ze stippelen routes uit in hun hoofd van wolk naar wolk. En ze kunnen niet stoppen met praten over mooie vluchten, unieke ervaringen en het zweefgevoel. Iets wat door je bloed stroomt als eenmaal bent begonnen. Daarnaast herken je ze aan hun zonnehoed 😉

Maar hoe werkt het nou? Je hebt vast wel eens een roofvogel rondjes zien cirkelen in de lucht. Dat betekent dat er thermiek is, een warme stijgende lucht. Net als bij een roofvogel kan een zweefvliegtuig gebruik maken van thermiek om hoger in de lucht te stijgen. Thermiek bevindt zich meestal in een bel, een thermiekbel genoemd. Om in deze stijgende lucht te blijven, moet je dus rondjes blijven draaien binnen de bel, vandaar dat je thermiekende zweefvliegtuigen rondjes ziet cirkelen.

Thermiek is niet met het oog te zien. Maar er zijn andere manieren om deze te vinden. Plukwolkjes verraden dat er thermiek is. Daarnaast is er in de cockpit een ‘variometer’ deze geeft aan of je stijgt of daalt (deze hoor je ook piepen in het filmpje hieronder). Van mijn instructeur Roelof mocht ik kiezen waar ik in het vliegtuigje wilde zitten dat was natuurlijk snel beslist voorin!! Ikzelf mocht nergens aankomen dus alle bewegingen die je ziet gebeuren door Roelof. Vanwege slechte thermiek stonden we na 15 min weer beneden maar ik heb het toch mee mogen maken. Ik heb geprobeerd het vast te leggen hoe ik het beleefde dus die rare bekken laten mijn ware aard zien 🙂

Liefs,

PS. Zelf zweefvliegen kan op verschillende plekken in Nederland. Wij zijn in Woensdrecht geweest.
http://www.wbac.nl/