#23 en een rommelbuik.

Lief dagboek,

Hierbij mijn laatste berichtje binnen Nederlandse grenzen. Het lijkt net of mijn kamer getergd is door een heuse wervelstorm alleen buienradar.nl en ik weten wel beter het is namelijk inpakchaos.

Kledingstukken en reisgerei hebben her en der hun plek ingenomen in mijn kamer. Tussen het inpakken door heb ik nog even tijd gevonden een berichtje te schrijven. Over een paar uur zal ik boven Europa hangen richting Oceanië tenminste dat hoop ik want ik vlieg met Qantas en die hebben een rare gewoonte noodlandingen te maken wegens motorproblemen. Hmmm….

Mijn buik geeft aan toch zenuwachtig te zijn en rommelt en doet van alles het heeft er ook mee te maken dat ik gister een pracht afscheidsdiner heb gehad met mijn meiden en dat gaat natuurlijk gepaard met wat “flesjes wit”. Ik besef mij al te goed dat ik mijzelf gelukkig mag prijzen dat ik zoveel mensen om mij heen verzameld heb waarvan ik heel veel mag houden. Ik geloof dat dat ook de basis is voor mij om te kunnen reizen omdat er altijd een plek is waar ik terug kan komen. De laatste 2 maanden heb ik 2 nieuwe huisgenoten gekregen tenminste zo voelde het. Ik moest ook wachten voor de badkamer, kreeg op mijn flikker als ik het schoonmaakrooster vergat, we hebben veel gepraat over liefde, levensvragen maar vooral over vroeger……. Dank je wel, papa en mama.

Het is zover ik moet gaan, sterker nog ik wil gaan, ik zal mijzelf weer eens op de proef stellen en afvragen waarom ik dit soort dingen toch keer op keer weer bedenk. Maar als ik straks het vliegtuig uit kom maakt mijn hart weer een sprongetje omdat ik weet dat er weer een nieuw avontuur gaat beginnen!

Liefs,

ps.

#23 is voldaan en het deed zeer!!