#38 Moby Sick en……#19
Nadat ik op 1e kerstavond wreed uit mijn bed gedonderd ben door een stel aardplaten die over elkaar heen schoven heb ik de volgende dag mijn spullen gepakt want ik vond het maar niks. Dus 2e kerstdag, vrede op aard(beving)* richting Kaikoura vertrokken. 
Kaikoura staat bekend om het zeeleven, grote groepen wilde dolfijnen zijn hier gewoon vanaf het strand te zien, kreeft in overvloed, oftewel het neusje van de zalm hier hoor in Kaikoura!
Samen met Majorie & Marjolein wilde ik op walvissenjacht. Niet dat we met harpoen de beesten te lijf zouden gaan maar we wilden slechts plaatjes schieten van deze zeedino’s. Tijdens het inchecken op de boot had de kapitein de status “Hoge-kans-op-zeeziekte” aan onze trip meegegeven. Aangezien ik dit lichaam al 26 jaar met mij meesjouw ken ik het maar al te goed, zo weet ik dat mijn voeten mij urenlang moeiteloos naar de mooiste plekken kunnen brengen zonder er iets voor terug te vragen, ik weet dat mijn handen het kleinste priegelwerk kunnen doen zonder te mopperen maar helaas weet ik ook dat mijn zeebenen niet opgewassen zijn tegen de woeste zee die Nieuw-Zeeland omringt.
Lees ook: Andere dromen van mijn dromenlijst.
Ondanks die kennis was mijn wil om die oerbeesten te zien sterker dan mijn maag. Nog geen half uur onderweg en de kleur van mijn gezicht matchte “Ton sur ton” met mijn eigele handtas. Ik hield mij kranig overeind en dat wierp zijn vruchten af. De kapitein had met een soort toeter vergelijkbaar met een didgeridoo geluiden opgevangen en we hadden beet. Met een grote witte wolk spetterend water liet de walvis weten dat hij groter was dan onze boot. Deze Sperm whales leven een eenzaam leven en hebben hun naam te danken aan een stel vissers (die errug lang zonder vrouw op zee hadden gezeten) want zij zagen de opslag van olie in de walvis aan voor het voortplantingsorgaan van de walvis.
Ik dacht na deze “Whale Smith” te hebben gezien dat de boot een rechts ommekeer zou maken richting haven maar nee de kapitein had zijn didgeridoo weer te voorschijn getoverd en we waren onderweg naar “Bruce Whale-is” deze was wat lastiger te spotten maar ook hem hebben we op de gevoelige plaat vast kunnen leggen. Wat zijn het toch bijzondere beesten net of ze niks aantrekken wat de wereld om hun heen aan het doen is en ze gewoon doen wat ze doen, namelijk eten en zwemmen. Ze kunnen een diepte bereiken van 2500m alsof het ze nauwelijks moeite kost.
Op de terugweg hield ik het niet meer maar gelukkig was ik niet de enige want Majorie had het net zo zwaar als ik en we hebben toen op de terugweg omstebeurt de vissen gevoerd.
Liefs,
- Vrede op aard(beving), deze mooie woordspeling is gejat van mijn vriendinnetje Anouk die mij gerust heeft gesteld met deze woorden na de aardbeving.
- Whale Smith, Bruce Whale-is zijn natuurlijk geen echte namen maar ik weet zeker dat mijn broertje er nog 100 voor je kan verzinnen die is namelijk een kei in woordspelingen!
- 19# Omdat mijn creatieve handjes een tijd stil gezeten hebben wilde ik weer iets uit mijn dromenlijstje doen op creatief vlak. Ik heb stenen verzameld van mooie stranden, bergen en wandelingen en heb ringetjes gekocht en prachtige ringen gemaakt van deze stenen. Mooiste souvenir die je je kan voorstellen toch?
Dit vind je misschien ook leuk
#12 Kreeft met warme choco on the rocks!
#23 en een rommelbuik.
9 reacties
Anouk
Gelukkig te horen dat het goed met je gaat!!
Een aardbeving en boottocht schud je maag erger dan gedacht en alleen kotsen heeft dan nog
Zin!
You go girl!!
Ik wil ook zoon 2e kerstdag…… Wauw wat vet!!
Het kotsen waard…..
Love you…. Kussie!
Ps leuk mijn maan in jou verhaal. Ben ik er een beetje bij!!
Maandag gaan we canaval vergaderen! Ik zorg voor jou inspraak!
Kuskus
babs
wooowwww hoe duur zijn die ringen 😉
je bent een kei! Alsjeblieft van mij ook een mooie woordspeling!!
veronique
Lieve Jasmijn wat schrijf je mooi over je belevenissen. Het was even genieten, dank je wel een behouden vaart en een goede jaarwisseling ! liefs Veronique
Inge
Hey Jasmijn,
Ik hoop dat dit berichtje wel submit….. werkt niet bij mij!!
Wat vervelend is dat zeeziek zijn, heb ik ook een x meegemaakt.
Je weet dat zodra je die boot af bent dat alles weer over is. Denk jij dat het klaar is, de walvissen gezien, gaat ie nog verder varen hahaha ik zie je groene gezicht zo voor me!!!
Geniet nog lekker de komende weken.
xxx inge
Inge
ja hij doet het …. eureka!!!!
Jennifer
Hey wijfie,
Wat een leuk verhaaltje weer en wat een opluchting zeg pffff.
Die aardbeving was spannend, maar ik was toch het meest blij om die hand van jou in normale omvang en vormen, lees zonder vochtophoping alias nutty professor hand, weer te zien.
Leuk met die mooie ringen, had al van Lenie gehoord dat ze dol is op souvenirs ;-)!
Heb je Willy the Whale ook gezien, broertje van Bruce, kwam voorbij in een kerstfilm hihi.
Weet niet of het bij jullie ook al bijna new year is, zijn jullienou eerder of later, anyway vast A happy new year en hou je bezige priel handjes eraan heh ;-).
dikke kus Jen
smoeders
Hey lief,
Wat maak je toch weer een hoop mee,en je bent ook zo goed bezig voor de natuur!!
Bermvegetatie op peil houden,vissen voeren,sandflies te eten geven!!Er zal vast ook nog wel een
“Kater”langs komen op nieuwjaarsdag!!Jou kennende zul je je daar niet voor inhouden wat betreft
het alcohol-gebruik tijdens de jaarswisseling!!!Laat het de pret niet drukken,en geniet ervan!!
Gelukkig nieuwjaar ook van die ouwe brombeer.
smoeders
Lotte
mag ik er een reserveren… zo’n kei van een ring !!!! voor munne bday !!!! mooie verhalen weer en geniet in indonesie, have fun met oud en nieuw daaro, zal er een worden om niet te vergeten denk ik ;), kus lot
Hoi Jasmijn
Leo is stomverbaasd. Ga je wel aan zo’n doodeng elastiekje boven een rivier/ravijn hangen om daarna op de loop te gaan voor een keertje uit je bed vallen. Maar gelukkig konden we daardoor wel weer van je wale-tochten meegenieten. Complimenten met je rock-rings. En je handje oogt ook weer van normale omvang. Zo zie je maar weer, all’s well that ends well.
Op dit moment begint bij jou het nieuwe jaar dus namens Leo en mij: HEEL VEEL GELUK EN GENOT IN 2011.
Wachten op het vervolg van je reis in het nieuwe jaar.
Dikke knuffel Leo en Gerry